ekpaideese
Σύγχρονα προγράμματα, σύντονα με τις ανάγκες της αγοράς και των σπουδαστών, που χαρακτηρίζονται για την καινοτομία, το υψηλό ακαδημαϊκό επίπεδο και την πρακτική εφαρμογή της γνώσης.
Όταν οδηγούμε, πρέπει να έχουμε την προσοχή μας συγκεντρωμένη αποκλειστικά στην οδήγηση. Παρόλο που όλοι το γνωρίζουν, υπάρχουν μοιραίες στιγμές που το ξεχνούν. Παρατηρώ οδηγούς να μιλούν αμέριμνοι στο κινητό τηλέφωνο ενώ κρατούν το τιμόνι, να στέλνουν μηνύματα, να ασχολούνται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να τρώνε ή να συζητούν με τους επιβάτες. Κυρίες καλλωπίζονται, ενώ άλλοι παρασύρονται από τη μουσική και τραγουδούν ή/και χορεύουν.
Όλα αυτά τα χρόνια, με μικρές «διακοπές» και «παύσεις» προκειμένου να εργαστεί για Γερουσιαστές όπως ο Πωλ Τσόγκας, μετέπειτα υποψήφιος Πρόεδρος και την Ολυμπία Σνόου, ή να στηρίξει άλλα πρόσωπα ελληνικής καταγωγής που κατέρχονταν στον στίβο της πολιτικής, ποτέ δεν έπαψε να μυείται. Πάντα στην πρώτη γραμμή της εκκλησιαστικής διπλωματίας δίπλα και παρά τω πλευρώ του Father Alex... Αθόρυβα.
Όσο η σωρηδόν παραγωγή πτυχίων συνεχίζεται, το αντίκρυσμά τους γίνεται περισσότερο αβέβαιο. Σε κάποια αντικείμενα υπάρχει μαζική μετανάστευση πτυχιούχων, όπως στην ιατρική, όπου η χώρα έχει περισσότερους ιατρούς ανά πληθυσμό παγκοσμίως (7 ανά 1000 κατοίκους) μαζί με την Κούβα. Παράλληλα ο πληθωρισμός ιατρών εξελίσσεται σε κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Ενώ υπάρχουν ελλείψεις σε σημαντικές ειδικότητες, οι περισσευούμενοι ασκληπιάδες θα ασκήσουν συχνά αχρείαστη, επιβλαβή ιατρική λόγω βιοπορισμού ή αθέμιτης κερδοσκοπίας. Π.χ. παρά την οικονομική κρίση κάνουμε 3300% περισσότερες αξονικές τομογραφίες ανά 1000 άτομα από ότι η Νέα Ζηλανδία.
Πιστεύω ότι ένας από τους λόγους που φαλίρισε η Ελλάδα είναι γιατί για χιλιάδες ανθρώπους σαν κι εμάς, η Ελλάδα έκανε σημαντικές επενδύσεις, οι οποίες της ήταν εντελώς άχρηστες. Τις επενδύσεις αυτές, τις εκμεταλλεύτηκαν άλλες χώρες όπως ο Καναδάς, η Αμερική κλπ. Αντί λοιπόν να κατηγορούμε αυτούς τους ανθρώπους που μας σπούδασαν, σαν άχρηστους, τεμπέληδες κλπ, πιστεύω ότι είναι καλύτερα να βρούμε τρόπους να πληρώσουμε πίσω όλα αυτά τα δανεικά. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η ειρωνική, σαρκαστική, και σκληρη κριτική της πατρίδας, των προσώπων, των θεσμών και του Συντάγματος της Ελλάδος δεν ωφελεί σε τίποτα και ενδεχομένως βλάπτει το μέλλον της χώρας μας.
Ως κοινωνία λοιπόν, δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στους σχολικούς βαθμούς, αλλά, και εδώ βρίσκεται το οξύμωρο του θέματος, μετά το τέλος της τυπικής εκπαίδευσης στην αγορά εργασίας κάνεις δεν ασχολείται με το τι βαθμούς είχε κάποιος στο δημοτικό ή στο λύκειο. Κανείς δε θα «χτυπήσει» την πλάτη κανενός λέγοντας του «πολύ καλή δουλειά, σου βάζω 18». Το αντίθετο μάλιστα, αυτό που θα κάνει το άτομο να αναδειχθεί ουσιαστικά σε κάποιο τομέα είναι οι κοινωνικές του δεξιότητες. Προφανώς, η δημιουργικότητα, η ενσυναίσθηση, η συνεργασία, η περιέργεια, η αναλυτική σκέψη, δε μπορούν να βαθμολογηθούν, διότι εμπεριέχουν υποκειμενισμό, αλλά σίγουρα μπορούν και πρέπει να αναπτυχθούν, να αναδειχθούν και οπωσδήποτε να επιβραβευτούν μέσα από τις σχολικές δράσεις.
Ας απαλλάξουμε τα σχολεία και τα φροντιστήρια από την έπαρση της αυθεντίας. Πρέπει να αναλογιστούμε την ευθύνη και τη στάση μας απέναντι στα λάθη των μαθητών. Για τη διαχείριση των λαθών τους εμείς είμαστε υπεύθυνοι. Εμείς δημιουργούμε τον τρόπο αντίδρασης των νέων απέναντι στα μελλοντικά τους σφάλματα. Τόσο η δημόσια όσο και η ιδιωτική εκπαίδευση πρέπει να δημιουργήσουν το πλαίσιο για δημιουργικά λάθη. Έχουμε ανάγκη τα λάθη των νέων, γιατί έχουμε ανάγκη τη δράση τους. Πρέπει να στοιχειοθετήσουμε έναν οδηγό αντιμετώπισής τους, ένα λογικό κύκλο αντίδρασης προσέχοντας τη φαυλότητα τους.
