BLOGS
Η δημοκρατία λειτουργεί. Η Χρυσή Αυγή ακούγεται αλλά δε χρειάζεται να την ακούμε. Η Χρυση Αυγή είναι ακόμη ένα νόμιμο κόμμα αλλά όπως και το νόμιμο δεν ειναι πάντα ηθικό έτσι και το νόμιμο δεν είναι πάντα νομιμοποιημένο.
Εχοντας πολλή ενεργή δράση στα social media μια δεκαετία τώρα, συχνά αναρωτιέμαι αν και σήμερα, στην εποχή που η ζωή μας εγινε απρόσμενα ψηφιακή, εχει νόημα να μιλάμε για ''ευγένειες''. Τι είναι ομως αυτό που κάνει εναν άνθρωπο, να βγάζει στην φόρα προσωπικά θέματα, και να σχολιάζει συχνά με οργή , ακόμα και μίσος απόψεις άλλων ανθρώπων;
Η ιστορία της Ελλάδας έχει δείξει ότι οι νέες πολιτικές δυνάμεις και ιδέες εμφανίστηκαν στην έξοδο από τις κρίσεις. Εμείς δεν ξέρουμε ακόμα που βρισκόμαστε αλλά σίγουρα είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο. Ίσως θα έπρεπε επομένως προσωρινά να κρατήσουμε από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα μία φράση που δεν σχολιάστηκε τόσο πολύ: «η Ελλάδα ζητά χώρο και χρόνο».
Ένα εκλογικό σώμα (δηλαδή έξι εκατομυρια άνθρωποι με διαφορετικά κίνητρα, διαφορετικό επίπεδο πληροφόρησης, διαφορετικές σκέψεις και επιδιώξεις) θέλησε να προκαλέσει έναν πολιτικό σεισμό, χωρίς να διακινδυνεύσει ο φέρον οργανισμός της δημοκρατίας. Θέλησε να έρθει σε ρήξη με το παλιό πολιτικό περιβάλλον, χωρίς όμως να δώσει την παντοδυναμία της αυτοδυναμίας σε ένα νέο και αδοκίμαστο πολιτικό προσωπικό. Θέλησε να δώσει μια ισχυρή εντολή σε ένα νέο πολιτικό φορέα, που υπόσχεται δικαιοσύνη και αλλαγή, αλλά χωρίς να του αφήσει τα χέρια του τελείως ελεύθερα.
Ο Ηλίας Ηλιού, η γοητευτική και αξέχαστη αυτή προσωπικοτητα της αριστεράς, μας έχει αφήσει και μια άλλη πολύτιμη παρακαταθήκη: η ιστορία της ελληνικής αριστεράς, λέει, είναι απλή, θα μπορούσε να περιληφθεί όλη σε ένα πικρό ευθυμογράφημα με τίτλο "Ο Δρόμος με τις Πεπονόφλουδες". Δεν υπήρξε πεπονόφλουδα που έρριξε στο διάβα μας η ντόπια και η ξένη αντίδραση, και που πάνω της δε γλύστρησε η ελληνική αριστερά. Ταράξτε μας στη νομιμότητα, λοιπόν. Και προσοχή πολλή στις πεπονόφλουδες.
Η Ελλάδα βιώνει έναν πολιτικό σεισμό. Μια ιστορική ανατροπή από εκείνες που αφήνουν τα σημάδια τους στη συλλογική και την ατομική μνήμη. Μια από τις βραδιές εκείνες τις οποίες όλοι θυμόμαστε πως και που τις ζήσαμε. Μια απο εκείνες τις σπάνιες στιγμές που ζούμε - αν έχουμε την τύχη - μία φορά στη ζωή μας. Με άλλα λόγια, η βραδιά της 25ης Ιανουαρίου ήταν μία από τις σπάνιες εκείνες στιγμές που το ατομικό διαπλέκεται με το συλλογικό.
Στη δεδομένη παγκόσμια συγκυρία, η προσδοκία ενός νέου '81 αποτελεί ουτοπία για προφανείς και λιγότερο προφανείς λόγους. Θα είναι μοιραίο αν η ευτυχής μετατροπή του προεκλογικού φόβου σε ελπίδα ακολουθήσει οπορτουνιστική προσαρμογή αντί να μετατρέψει τις αυθεντικές αγωνιστικές παραδόσεις της ελληνικής κοινωνίας για δημοκρατία και ευημερία σε συγκροτημένη και συνολική πορεία εξόδου από την κρίση.
Η HuffPost Greece, μετρά αντίστροφα για τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Κάθε βράδυ ένας διαφορετικός δημοσιογράφος του Newsroom, ποστάρει για τις ημέρες των εκλογών, σε αυτό το blog, όλα όσα του έκαναν κλικ.
Για να μπορέσει μια αριστερή κυβέρνηση να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της και να επαναφέρει τη δημοκρατία στον τόπο, σε οντολογικό επίπεδο μέσω της κοινωνικής δικαιοσύνης και σε δεοντολογικό μέσω της επανεκκίνησης της ομαλής λειτουργίας των θεσμών, θα πρέπει να έχει ισχυρό κοινωνικό έρεισμα. Να έχει δηλαδή την ενεργή στήριξη όλων εμάς που αποτελούμε την κοινωνική βάση.
Καταφάσκοντας την αυθεντία της κομματικής δημοκρατίας αποφάσκουμε την αμφισβήτησή της, παραιτούμαστε από την εξέτασή της ως το καθεστώς που πραγματικά μας αξίζει. Δημοκρατικό είναι ένα καθεστώς όπου όλα τα ζητήματα μπορούν να τεθούν, προπάντων το πόσο δημοκρατικό είναι το ίδιο, πόσο δίκαιοι είναι και πόσο δικαιότεροι μπορούν να γίνουν οι θεσμοί, το σύνταγμα, οι νόμοι.
