Εβδομηκοστή ένατη (79η) θλιβερή επέτειος της τραγικής σφαγής των Καλαβρύτων σήμερα και μέσα στη θύελλα της επικαιρότητας, ακόμη και όσοι από εμάς ασχολούμαστε από μακρού με τη μάχη ενάντια στη λήθη και τη διεκδίκηση των οφειλόμενων επανορθώσεων, δυσκολευόμαστε να βρούμε εκείνο τον λίγο χρόνο περισυλλογής και ανασύνταξης, που απαιτείται για να προχωρήσουμε.
Τέτοιες επετειακές ημερομηνίες, λόγω της σπουδαιότητάς τους, διατηρούν πολλαπλή χρησιμότητα. Χρησιμεύουν για αποτίμηση, χρησιμεύουν για ανασύνταξη, χρησιμεύουν για επανακαθορισμό στόχων και σχεδιασμό δράσεων. Ιδανικό θα ήταν η πολλαπλή αυτή χρησιμότητα να διαπνέει και το ατομικό και το συλλογικό μας είναι, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Με το σημείωμα αυτό θέλω να εκφράσω τον σεβασμό και τον θαυμασμό μου σε δύο ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τον ακτιβισμό με τον πιο ευγενή τρόπο.
Πρόκειται για δύο νέους από το Δίστομο, τον εκπαιδευτικό Γιώργο Λούκα και τον μηχανολόγο Δημήτρη Μπρούζα. Ξεκίνησαν πριν τρεις ημέρες μια «Πορεία Μνήμης». Περπάτησαν από το Δίστομο, μέσω Αντιρίου-Ρίου, μέχρι τα Καλάβρυτα και σήμερα βρίσκονται, με τα πόδια τους βαριά καταπονημένα, στον εμβληματικό αυτό Μαρτυρικό Τόπο. Σκοπός τους να δώσουν ένα μήνυμα ότι ο Αγώνας ενάντια στη λήθη των γερμανικών εγκλημάτων του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου είναι ζωντανός!
Αντιγράφω την ανάρτησή τους στα κοινωνικά δίκτυα στο τέλος της πρώτης μέρας της πορείας τους:
“Πορεία Μνήμης
Από το Δίστομο στα Καλάβρυτα
Ξεκινήσαμε εχθές πεζοπορικώς από το Δίστομο για έναν ακόμη μαρτυρικό τόπο. Σκοπός μας είναι να είμαστε στις 13 Δεκεμβρίου στα Καλάβρυτα. Ημέρα αλησμόνητης μνήμης και ευθύνης για εμάς και τους επόμενους.
Έχοντας διανύσει ήδη τα πρώτα 100 χιλιόμετρα νιώθουμε την ανάγκη να μοιραστούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας από αυτήν την εκστρατεία.
Έστω με αυτόν τον παλιομοδίτικο τρόπο μοιράζοντας φυλλάδια και περπατώντας από χωριό σε χωριό.
″ Ε....και που πάτε...θα σας ακούσει κανείς; Χαμένη υπόθεση.”
″ Πώς το εξηγείτε που στο Δίστομο είχατε τόσο υψηλά ποσοστά Χρυσής Αυγής;”
Με κουβέντες σαν κι αυτές πονάμε πιο πολύ από ό,τι το ήδη καταπονημένο σώμα μας. Θα είμαστε εδώ, θα πρέπει να είμαστε εδώ. Θα πρέπει να μάθουμε την ιστορία, θα πρέπει να φωνάζουμε , να γινόμαστε αγρίμια όταν μας πνίγει το άδικο.
Άλλη μια φήμη η οποία έχει διογκωθεί απίστευτα είναι η κατηγορία ότι το Δίστομο είχε υψηλά ποσοστά Χ.Α. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει μιας και τα τότε ποσοστά της Χ.Α. αφορούσαν το σύνολο των Κοινοτήτων του Δήμου. - Όχι ότι αυτό δεν πρέπει να μας προβληματίσει και όχι ότι και στο Δίστομο δεν υπήρχαν ψηφοφόροι του συγκεκριμένου κόμματος.
Η άγνοια φέρνει την αδιαφορία και τη λήθη. Η συμβολική αυτή σύνδεση Διστόμου - Καλαβρύτων αναδεικνύει έτσι τον κοινό αγώνα του δικτύου μαρτυρικών πόλεων, αλλά και της χώρας μας από τη βάση. Έναν αγώνα που δεν βρίσκει ανταπόκριση από το επίσημο ελληνικό κράτος το οποίο έχει ρόλο καρπαζοεισπρακτορα”.
Από τους δύο γνωρίζω καλύτερα τον Γιώργο Λούκα. Πρόκειται για μία γοητευτική προσωπικότητα. Οι ιδέες και οι πρωτοβουλίες του στο πλαίσιο της επιστήμης και του επαγγέλματός του είναι απίστευτα πρωτοπόρες. Εξειδικευμένος στην ειδική αγωγή έχει οραματιστεί και κοντεύει να πραγματοποιήσει τη δημιουργία και λειτουργία του «Δημοκρατικού Σχολείου του Βουνού», του «Ataxia School» -όπως το έχει βαφτίσει- σε ένα εγκαταλελειμμένο μονοτάξιο δημοτικό έξω από το Δίστομο, προς το Στείρι. Ο Γιώργος πλαισιώνεται από μια ομάδα νέων συντοπιτών του που μοιράζονται το όραμα αυτό, με τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια διάθεση να πετύχουν τον στόχο τους!
Εκείνο όμως που τον κάνει εξαιρετικό είναι ο τρόπος με τον οποίο μετουσιώνει τα διαγενεακά τραύματα του Διστόμου -στρες και πένθος- σε δημιουργικές πράξεις. Δεδομένου δε ότι όλοι αυτοί οι νέοι έχουν γεννηθεί σχεδόν σαράντα χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν ανεξίτηλα τον τόπο τους, τούτο καθιστά την πρωτοβουλία τους και την εκτέλεση της ιδέας, πολλαπλά αξιέπαινη. Αποδεικνύει ότι μπορούμε να ξεφύγουμε από την «επετειολογία» (επιτρέψτε μου τον νεολογισμό !) που πνίγει και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και τον αποτελεσματικό ανασχεδιασμό μιας πολιτικής απέναντι στην οφειλέτιδα Γερμανία η οποία, χρόνια τώρα, εμπαίζει αλαζονικά το ελληνικό τραύμα!
Χριστίνα Ι. Σταμούλη
Δικηγόρος -Διαχειρίστρια του Αρχείου Ι.Ε. Σταμούλη