Στον πατέρα μου χρωστάω το ότι ασχολήθηκα με την φωτογραφία αφού στα 7 μου κιόλας χρόνια μου αγόρασε την πρώτη μου φωτογραφική που αποτέλεσε για μένα την αρχή μιας αιώνιας αγάπης με πολλά διαλείμματα αναμεσα βέβαια ανά έτη, αλλά άσβηστη μέσα στην καρδιά μου. Γνωρίζοντας το ότι ο πατέρας μου φεύγει, οι τελευταίες καλές στιγμές μαζί του ήταν αυτές που πρέπει και εύχομαι στον καθένα μας να μπορεί να ζήσει με τους γονείς του. Του έφερνα φωτογραφίες από κάθε μέρος το οποίο πεταγόμουν κι έκανα scout για το επικείμενο πρότζεκτ μου και στα μάτια του έβλεπα ευγνωμοσύνη και κατανόηση κι αγάπη.