Magnus Wennman/Aftonbladet/Rex Shutterstock
Αυτές οι εικόνες είναι επώδυνες, είναι θλιβερές. Η ομορφιά της φωτογραφίας σε αντίθεση με την τραγωδία του θέματος. Τραβηγμένες από τον σουηδό φωτογράφο Μάγκνους Βένμαν οι φωτογραφίες οι οποίες φέρουν τίτλο εκεί όπου τα παιδιά κοιμούνται, απεικονίζουν την απόγνωση των νεότερων προσφύγων οι οποίοι εγκαταλείπουν την αγριότητα του εμφυλίου πολέμου της Συρίας.
Αν και έχουν ξεφύγει από τις συγκρούσεις τα δεινά τους παραμένουν. Οι φωτογραφίες δείχνουν ότι αναγκάζονται να κοιμούνται σε πρόχειρα μαξιλάρια, σε κουρέλια ή όπου αλλού βρουν.
Δείτε φωτογραφίες:
Εκεί όπου τα παιδιά κοιμούνται
Αχμάντ, επτά χρονών (01 of22)
Horgos/Roszke. Ο Αχμάντ βρισκόταν στο σπίτι του όταν μία βόμβα χτύπησε το σπίτι της οικογένειάς του. Μία οβίδα τον χτύπησε στο κεφάλι αλλά επέζησε. Ο αδερφός του δεν τα κατάφερε. Η οικογένεια είχε ζήσει τον πόλεμο ως τον «κοντινότερο γείτονά της» για πολλά χρόνια. Χωρίς σπίτι όμως δεν είχαν άλλη επιλογή. Αναγκάστηκαν να φύγουν. Τώρα ο Αχμάντ βρίσκεται ανάμεσα σε χιλιάδες πρόσφυγες στην άσφαλτο κατά μήκος της εθνικής οδού που οδηγεί στα κλειστά σύνορα της Ουγγαρία. Αυτή είναι η 16η μέρα του ταξιδιού τους. Η οικογένειά του κοιμόταν σε στάσεις λεωφορείων, στο δρόμο, ακόμη και μέσα στο δάσος, εξηγεί ο πατέρας του.
Ταμάμ, πέντε χρονών (02 of22)
Azraq. Η πεντάχρονη Ταμάν κάθεται φοβισμένη πάνω στο μαξιλάρι της. Κλαίει κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί. Οι αεροπορικές επιδρομές στη γενέτειρά της γίνονται τη νύχτα και παρόλο πυο εδώ και δύο χρόνια κοιμάται μακριά από το σπίτι της δεν έχει καταλάβει ότι το μαξιλάρι δεν είναι πηγή κινδύνου.
Σεχντ, επτά χρονών (03 of22)
Η Σεχντ αγαπά να ζωγραφίζει, αλλά μέχρι πρόσφατα το σύνολό των σχεδιών της είχε το ίδιο θέμα: όπλα. «Τους βλέπει όλη την ώρα, είναι παντού», εξηγεί η μητέρα της, καθώς το κοριτσάκι κοιμάται στο έδαφος κοντά στα κλειστά σύνορα της Ουγγαρίας. Τλώρα δεν ζωγραφίζει καθόλου. Η οικογένεια δεν έφερε ούτε χαρτί ούτε μπογιές μαζί της. Η απόδραση ανάγασε τα παιδιά να γίνουν ενήλικες. Η οικογένεια δυσκολεύτηκε να βρει τροφή στη διάρκεια της περιπλάνησής της. Αν γνώριζε από πριν πόσο σκληρό θα ήταν το ταξίδι θα είχαν επιλέξει να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους στη Συρία.
Φατιμά, εννέα χρονών (04 of22)
Norberg, Sweden. Κάθε βράδυ η Φατιμά ονειρεύεται πς πέφτει από ένα πλοίο. Μαζί με τη μητέρα και τα δύο αδέλφια της έφυγε από την πόλη που έμενε όταν ο συριακός στρατός άρχισε να σφάζει πολίτες. Μετά από δύο χρόνια σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στο Λίβανο, η κατάσταση έγινε αφόρητη και έφυγαν για τη Λιβύη, επιβιβαζόμενοι πάνω σε μια βάρκα. Πάνω στο κατάστρωμα του σκάφους μία έγκυος γυναίκα γέννησε το μωρό της μετά από δώδεκα ώρες στον καυτό ήλιο. Το μωρό ήταν ετοιμοθάνατο και ρίχτηκε στη θάλασσα. Η Φατιμά είδε τα πάντα/
Σιράζ, εννέα χρονών (05 of22)
Suruc. Η Σιράζ ήταν εννέα μηνών όταν εμφάνισε υψηλό πυρετό. Ο γιατρός διέγνωσε πολυομελίτιδα και ενημέρωσε τους γονείς της να μην ξοδεύουν πάρα πολλά χρήματα για την αγορά φαρμάκων για το μικρό κορίτσι. Στη συνέχεια ήρθε ο πόλεμος. Η μητέρα της ξεσπά σε κλάμματα όταν περιγράφει πως μετέφερε το κορίτσι τυλιγμένο σε μια κουβέρτα και το μετέφερε από το Κομπάνι στην Τουρκία. Η Σιράζ, η οποία δεν μπορεί να μιλήσει πήρε μια ξύλινη κούνια σε έναν προσφυγικό καταυλισμό.
Μοχάμεντ, 13 χρονών (06 of22)
Nizip. Ο Μοχάμεντ είναι 13 χρονών και αγαπά τα σπίτια. Στο σπίτι του στο Χαλέπι συνήθιζε να απολαμβάνει βόλτες στην πόλη κοιτάζοντάς τα. Τώρα, πολλά από τα αγαπημένα του κτίρια έχουν γίνει κομμάτια. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου αναρωτιέται εάν θα μπορέσει ποτέ να εκπληρώσει το όνειρό του. Αυτό, του να γίνει αρχιτέκτονας. Το πιο πιο παράξενο πράγμα στον πόλεμο είναι ότι συνηθίζεις να είσαι φοβισμένος. Εγώ δεν το πίστευα, λέεο ο Μοχάμεντ.
Ραλία επτά και Ραχάφ 13 χρονών (07 of22)
Beirut. Η Ραλία επτά και η Ραχάφ 13 χρονών ζουν στους δρόμους της Βηρυττού. Κατάγονται από τη Δαμασκό εκεί όπου μια χειροβομβίδα σκότωσε την μητέρα και τον αδελφό τους. Μαζί με τον πατέρα τους κοιμούνται στο δρόμο εδώ και ένα χρόνο. Κουρνιάζουν σε κουτιά από χαρτόνι. Η Ραχάτ λέει ότι φοβάται τα κακά παιδιά. Όταν το ακούει αυτό η Ραλία κλαίει.
Κουλιστάν έξι ετών (08 of22)
Suruc. Υπάρχει μία μεγάλγ διαφορά ανάμεσα στο να κλείνεις τα μάτια σου και το να κοιμάσαι. Η εξάχρονη Κουλιστάν το ξέρει καλά. Προτιμά να κλείνει τα μάτια της και να προσποιείται. Κάθε φορά που πέφτει για ύπνο οι εφιάλτες ξεκινούν. «Δεν θέλω να κοιμηθώ εδώ, θέλω να κοιμηθώ στο σπίτι», λέει η ίδια. Έχει χάσει το μαξιλάρι που είχε.
Μογιάντ πέντε χρονών (09 of22)
Amman. Ο Μογιάντ και η μητέρα του έπρεπε να αγοράσουν αλεύρι για να κάνουν σπανακόπιτα. Χέρι χέρι περπατούσαν στην αγορά. Βρέθηκαν δίπλα από ένα ταξί, στο οποίο είχε τοποθετηθεί βόμβα. Η μητέρα του πέθανε ακαριαία. Το αγόρι μεταφέρθηκε αεροπορικώς στην Ιορδανία.
Σαμ, ενός έτους (10 of22)
Roszke/Horgos. Στα σύνορα Σερβίας και Ουγγαρίας, η Σαμ έχει στην αγκαλιά της τον μόλις ενός έτους γιο της. Μερικά μέτρα πίσω τους είναι η Ευρώπη, που τόσο απεγνωσμένα προσπάθησαν να φτάσουν. Μόλις ημέρα πριν οι τελευταίοι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν στην Αυστρία. Ο ίδιος και η μητέρα του έφτασαν πού αργά. Μαζί με χιλιάδους πρόσφυγες περιμένουν έξω από τσ σύνορα.
Αμίρ, 20 μηνών (11 of22)
Zahle Fayda. Ο Αμίρ ο οποίος είναι 20 μηνών γεννήθηκε πρόσφυγας. Η μητέρα του πιστεύει ότι ο γιος της τραυματίστηκε όταν ήταν ακόμη μέσα στην κοιλιά της. Μέχρι και σήμερα δεν έχει αρθρώσει λέξη. Η οικογένειά ζει σε μια πλαστική σκηνή. Ο Αμίρ δεν έχει παιχνίδια, αλλά παίζει με ότι βρει στο έδαφος. «Γελάει πολύ, αλλά ακόμη δεν μπορεί να μιλήσει», λέει η μητέρα του.
Λαμάρ, πέντε χρονών (12 of22)
Horgos, Serbia. Πίσω στη Βαγδάτη, οι κούκλες, το τρενάκι και η μπάλα έχουν μείνει εκεί. Η Λαμάρ μιλά συχνά για αυτά τα αντικείμενα. Η βόμβα άλλαξε τα πάντα. Η οκογένεια βρισκόταν στο δρόμο προκειμένου να αγοράσει τρόφιμα, όταν έπεσε κοντά στο σπίτι τους. Δεν ήταν δυνατόν να ζήσουν εκεί πια λέει η γιαγιά της Λαμάρ. Έπειτα από δύο προσπάθειες κατάφεραν να διασχίσουν τη θάλασσα από την Τουρκία σε ένα μικρό φουσκωτό και σιγά σιγά να φτάσουν στην Ουγγαρία. Τώρα η Λαμάρ κοιμάται πάνω σε μια κουβέρτα στο δάσος, φοβισμένη και λυπημένη.
Αμπντούλ Καρίμ, 17 ετών (13 of22)
Athens, Greece. Ο Αμπντούλ Καρίμ δεν έχει χρήματα. Με το τελευταίο του ευρώ αγόρασε ένα πλοίο και έφτασε στην Ομόνοια. Εκεί περνά τώρα τις νύχτες του, μαζί με εκατοντάδες άλλους πρόσφυγες. Ονειρεύεται δύο πράγματα όπως λέει: «να κοιμηθεί σε ένα κρεββάτι και να αγκαλιάσει την μικρότερη αδερφή του».
Βάλα, πέντε ετών (14 of22)
Dar-El-Ias. Η Βάλα δεν θέλει να πάει σπίτι. Είχει το δικό της δωμάτιο στο Χαλέπι. Στον προσφυγικό καταυλισμό κλαίει κάθε βράδυ. Ακουμπά το κεφάλι της στο μαξιλάρι και κλαίει.
Ιμάν, δύο ετών (15 of22)
Azraq.Η Ιμάν είναι δύο χρονών και έχει πνευμονία. Είναι η τρίτη της μέρα στο νοσοομείο. Πλέον κοιμάται τον πιο πολύ χρόνο. Κάποτε ήταν ένα χαρούμενο κοριτσάκι αλλά όχι τώρα.
Αμπντουλάχ, πέντε ετών (16 of22)
Belgrad, Serbia. Ο Αμπντουλάχ έχει ασθένεια στο αίμα. Τις δύο τελευταίες ημέρες κοιμάται έξω από το κεντρικό σταθμό του Βελιγραδίου. Είδε να δολοφονούν την αδερφή του μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Κάθε βράδυ έχει εφιάλτες. Γυρνά χωρίς χρήματα. Η μητέρα του δεν έχει να του πάρει ούτε τα φάρμακα.
Έσρα 11, Έσμα 8 και Σίδρα 6 ετών (17 of22)
Majdal Anjar.Όταν η Σιλάμ 37 ετών, βάζει τα παιδιά της Έσρα 11, Έσμα 8 και Σίδρα 6 ετών στο κρεββάτι αισθάνεται πιο άνετα ότι τα παιδιά της είναι ασφαλή. Αυτό που της προκαλεί λύπη είναι το γεγονός ότι ονειρεύοντα διαρκώς τον πατέρα τους, που τον έχουν απαγάγει.
Φάρα, δύο ετών (18 of22)
Azraq. Η Φάρα είναι δύο ετών και αγαπά το ποδόσφαιρο. Ο πατέρας της προσπαθεί να της φτιάξει μπάλες από ότι υλικό βρίσκει. Αλλά δεν διαρκούν πολύ. Κάθε βράδυ ονειρεύεται να της φτιάξει μια ωραία μπάλα. Όλα τα υπόλοιπα είναι πέραν της ικανότητάς του.
Τζουλιάνα, δύο ετών (19 of22)
Horgos, Serbia. Η θερμοκρασία είναι στους 34 βαθμούς. Η μικρή Τζουλιάνα έχει μύγες στο πρόσωπό της. Πριν τρεις μήνες η οικογένειά της ξεκίνησε το ταξίδι. Η Ουγγαρία προσπαθεί να κλείσει τα σύνορά της. Η οικογένεια το προσπαθεί δεν το βάζει κάτω.
Μαράμ, οκτώ ετών (20 of22)
Amman. Η Μαράμ είναι οκτώ χρονών και έχει μόλις γυρίσει σπίτι από το σχολείο. Ένα πύραυλος έχει χτυπά το σπίτι της. Ένα κομμάτι της στέγης προσγειώνεται πάνω της. Τοο τράυμα της έχει προκαλέσει αιμορραγία στον εγκέφαλο. Επί 11 μέρες παρέμεινε σε κώμα. Τώρα ειναι ζωντανή αλλά το σαγόνι της έχει σπάσει και δεν μπορεί να μιλήσει.
Μαχντί, 1,5 χρονών (21 of22)
Horgos/Roszke. Ο Μαχντί είναι 1,5 χρονών. Παρόλα αυτά έχει βιώσει τον πόλεμο. Κοιμάται βαθιά στα σύνορα της Ουγγαρίας. Από την άλλη πλευρά πάνοπλοι αστυνομικοί δεν επιτρέπουν σε κανέναν να περάσει.
Αχμέντ, 6 ετών (22 of22)
Horgos, Serbia. Είναι μετά τα μεσάνυχτα, όταν ο Αχμέντ κοιμάται στο χορτάρι. Είναι έξι χρονών και έχει τη δική του τσάντα. Ο πατέρας του σκοτώθηκε. Την φροντίδα του έχει αναλάβει ο θείος του.