Πολιτική ευθύνη και Δημοκρατία

Το στοίχημα της επόμενης μέρας είναι η αλήθεια στην οποία θα οδηγηθούμε μόνο με την αναγκαία και ειλικρινή αυτοκριτική όλων όσων άσκησαν εξουσία...
Open Image Modal
SEN LI via Getty Images

Η εποχή μας από κάθε άποψη έχει πραγματικά ενδιαφέρον ανεξαρτήτως της τελικής κατάληξης των γεγονότων, που μπορεί να είναι θετική, αρνητική ή αδιάφορη. 

Πολιτικά με δεδομένο ότι το θέμα των υποκλοπών οδήγησε σε σύσταση εξεταστικής επιτροπής, έχει ενδιαφέρον να δούμε όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, ποια θα είναι τα συμπεράσματά της.

Η διαδικασία πάντως στη βουλή κατά τη σχετική συζήτηση άφησε πολλά ερωτηματικά, καθότι ο Πρωθυπουργός εμφανώς αμήχανος και με αμυντική στάση δεν έδειξε ότι μπορεί να βγει αλώβητος από τις αποκαλύψεις.

Η ευθύνη του ανιψιού του ( ενός ανθρώπου που όλοι ήξεραν ότι κινεί πολλά νήματα της εξουσίας) και η συνακόλουθη παραίτησή του, είναι σαφέστατα ένα γεγονός που βάλλει κατά του ιδίου του Πρωθυπουργού.

Άλλωστε έχει ο ίδιος την απόλυτη πολιτική ευθύνη ως προϊστάμενος αυτής της υπηρεσίας.

Το ζήτημα αυτό σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει σαφές ότι αφορά την ποιότητα της Δημοκρατίας και ως τέτοιο θα πρέπει να διερευνηθεί.

Γενικά η εικόνα που παρουσιάζει η Κυβέρνηση σε κάθε επίπεδο είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτική, δείχνοντας ότι ο κύκλος της έχει τελειώσει.

Το ζήτημα είναι αν μπορεί να βγάλει το χειμώνα, με τη χιονοστιβάδα των προβλημάτων που θα χτυπήσουν τον Ελληνικό Λαό σύντομα, ( ακρίβεια, ενεργειακή κρίση, ανεργία κλπ) και πως σκέπτεται ο Πρωθυπουργός να κρατήσει και τις εσωκομματικές ισορροπίες που ως φαίνεται, σιγά αλλά σταθερά χάνονται.

Οι δηλώσεις κορυφαίων στελεχών ( ακόμη και πρώην Προέδρων και Πρωθυπουργών ) δείχνουν ότι πολλοί είναι έτοιμοι να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια του αρχηγού ενός καθεστώτος που έχει έντονα σημάδια από τις χειρότερες μέρες του κακού παρελθόντος μας.

Το παράδοξο είναι ( ένα ακόμα παράδοξο από αυτά που ζήσαμε και ζούμε πολλά την τελευταία δεκαπενταετία) ότι βγαίνουν επιθετικά οι πολιτικοί που ευθύνονται αποκλειστικά για όσα πέρασε και περνά η Χώρα και ο λαός με την ασύδοτη οικονομική πολιτική (την περίοδο 2004- 2009) που οδήγησε (το 2010) σε χρεοκοπία. 

Και το χειρότερο είναι ότι η μείζονα αντιπολίτευση τους διαφημίζει και τους επικαλείται για να πλήξει τάχα την κυβέρνηση.

Ο σοφός λαός μας λέει ”ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι απαραίτητα φίλος μου” για αυτό ας το έχουν υπόψη τους όσοι οδηγήθηκαν και στο πρόσφατο παρελθόν σε ανίερες πολιτικές συμμαχίες, με παράλληλη άφεση των παλαιών ανομιών τους.

Ο προοδευτικός κόσμος έχω τη γνώμη ότι πλέον τα έχει βάλει τα πράγματα σε μία τάξη στο μυαλό του και έχει τοποθετήσει τον καθένα στη θέση που του αξίζει.

Δεν πέφτει πια στην παγίδα των κάθε είδους ιδεοληψιών, λαϊκισμών, συμψηφισμών, κινδυνολογιών  και ψευτοδιλημμάτων.

Αναζητά καθαρό λόγο, ικανά πρόσωπα και σχέδιο εξόδου από την τεράστια κρίση που είναι προ των πυλών, αλλά και τη λήψη μέτρων θωράκισης της Δημοκρατίας που και την τελευταία περίοδο τραυματίστηκε σοβαρότατα.  

Το στοίχημα της επόμενης μέρας είναι η αλήθεια, στην οποία θα οδηγηθούμε μόνο με την αναγκαία και ειλικρινή αυτοκριτική όλων όσων άσκησαν εξουσία τα κρίσιμα είκοσι τελευταία χρόνια.

Τότε και μόνο τότε με ανοιχτό μυαλό και χωρίς φόβο θα οδηγηθούμε στον καθαρό πολιτικοκοινωνικό ουρανό που ταιριάζει με τα χρώματα της Ελλάδας, αλλά  από καιρό έχει θολώσει.