Το βράδυ του Σαββάτου ο Jude Law έδωσε κανονική παράσταση στο κόκκινο χαλί του Lido, η Dakota Fanning έκλεψε τις εντυπώσεις με την εκθαμβωτική, φουτουριστική της εμφάνιση και δύο Ιταλίδες στάρλετ έδειξαν λίγο περισσότερο δέρμα από όσο θα ήθελαν να δουν οι παρευρισκόμενοι στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας -και οποιοσδήποτε άλλος, δηλαδή.
Η μία από τις δύο μεγάλες πρεμιέρες της βραδιάς ήταν το γουέστερν «Brimstone» του Ολλανδού Martin Koolhoven, το οποίο παρουσιάζει τον «μάτσο» κόσμο της Άγριας Δύσης μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας. Η Dakota Fanning υποδύεται στην ταινία την μουγκή Liz, την οποία παρακολουθεί ένας ιερέας που αναζητά εκδίκηση (Guy Pearce). Η θρησκεία και η βία κατέχουν τους κεντρικούς ρόλους στο γουέστερν του Koolhoven, το οποίο γυρίστηκε σε Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Αγγλία και Σουηδία. Μάλιστα η 14χρονη Emilia Jones που υποδύεται την Liz σε νεαρή ηλικία, είπε πως μερικές σκηνές ήταν τόσο βίαιες που ο Pearce δίσταζε να ακολουθήσει τις οδηγίες του σεναρίου. «Ήταν όμως τόσο σημαντικές για την ιστορία και τη στιγμή που λέγαμε “cut”, με αγκάλιαζε και μου έλεγε “λυπάμαι τόσο πολύ!”», είπε η Jones.
Η άλλη ήταν η μίνι σειρά «Young Pope» του Paolo Sorrentino, με πρωταγωνιστή τον Jude Law στο ρόλο ενός ακραία συντηρητικού και αρειμάνιου καπνιστή Πάπα με το όνομα Pius XIII. Στο Φεστιβάλ προβλήθηκαν τα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς, εκτός συναγωνισμού, της οποίας η κεντρική ιστορία ακολουθεί τον ορφανό Lenny Belardo ο οποίος γίνεται ο πρώτος Αμερικανός Πάπας στην ιστορία και, στην πορεία, μετατρέπεται σε έναν άνθρωπο που σοκάρει και εκπλήσσει με τις πράξεις του. Στη σειρά παίζει επίσης η Diane Keaton στο ρόλο της καλόγριας που μεγάλωσε τον Lenny στο ορφανοτροφείο και η οποία στην πορεία γίνεται η γραμματέας του Πάπα.
Ακόμα μια πρεμιέρα της βραδιάς ήταν η ταινία «In Dubious Battle» του James Franco, η οποία αφηγείται την ιστορία ενός εργατικού κινήματος του 1936 και έχει βασιστεί στο ομώνυμο βιβλίο του John Steinbeck. Ο Franco κρατά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο ενώ οι πρώτες κριτικές είναι χλιαρές για την ταινία αλλά άκρως θετικές για την εξέλιξη και ωρίμανση του Franco ως σκηνοθέτη.