Διαστρεβλώνεται επικίνδυνα το ελληνικό χρέος

Το εμφανιζόμενο ως μη βιώσιμο χρέος της Ελλάδος είναι μύθος. Αν όχι και δόλιο τέχνασμα. Δεδομένου ότι δεν έχει, ως όφειλε, πρωτίστως επίσημα προσδιορισθεί, και δεόντως ήδη αφαιρεθεί από το πραγματικό χρέος, το ακριβές αντίστοιχο ποσό των τεραστίων ζημιών που έχουν εξωγενώς προξενηθεί κατά τη διάρκεια της μακράς επταετίας μνημονίων τυφλής λιτότητος στην Ελλάδα. Απόρροια μιας ελαττωματικής και διεθνώς απαξιωμένης πολιτικής. Η οποία εντούτοις εξακολουθεί να εφαρμόζεται βιαίως στη χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά και με την αναγκαστική συγκατάθεση διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων προφανώς μη ικανών μέχρι τώρα να αξιώσουν τον σεβασμό στοιχειωδών οικονομικών κανόνων.
|
Open Image Modal
ASSOCIATED PRESS

Η φυσιολογική ρύθμιση του δημοσίου χρέους της Ελλάδος παραμένει δέσμια μιας κάθε άλλο παρά τυχαίας πλεκτάνης. Πρόκειται για ένα συνεχές φαινόμενο που χρόνια τώρα εξυφαίνεται, αυτόματα και ανενόχλητα, με τα διαρκώς αυξανόμενα φληναφήματα και περιττολογίες εκ μέρους των εταίρων μας στην Ευρώπη. Καμμία σχέση έχοντα με τις γνωστές αρχές εφηρμοσμένης συγχρόνου οικονομικής σκέψεως και δεοντολογίας.

Το εμφανιζόμενο ως μη βιώσιμο χρέος της Ελλάδος είναι μύθος. Αν όχι και δόλιο τέχνασμα. Δεδομένου ότι δεν έχει, ως όφειλε, πρωτίστως επίσημα προσδιορισθεί, και δεόντως ήδη αφαιρεθεί από το πραγματικό χρέος, το ακριβές αντίστοιχο ποσό των τεραστίων ζημιών που έχουν εξωγενώς προξενηθεί κατά τη διάρκεια της μακράς επταετίας μνημονίων τυφλής λιτότητος στην Ελλάδα. Απόρροια μιας ελαττωματικής και διεθνώς απαξιωμένης πολιτικής. Η οποία εντούτοις εξακολουθεί να εφαρμόζεται βιαίως στη χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά και με την αναγκαστική συγκατάθεση διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων προφανώς μη ικανών μέχρι τώρα να αξιώσουν τον σεβασμό στοιχειωδών οικονομικών κανόνων.

Εις βάρος πάντα της συνοχής του κοινωνικού μας συνόλου και της φυσικής αναπτύξεως και ανταγωνιστικότητος της ελληνικής οικονομίας. Και επομένως του εθνικού εισοδήματος στην Ελλάδα παραβιάζοντας επίσης τις πάσης φύσεως προϋποθέσεις που οδηγούν στην πρόοδο και την ευημερία. Ενδεικτικά και μόνον σημειώνω την χαρακτηριστική κατακρήμνιση τελικά της καθοριστικής εσωτερικής συνολικής ζητήσεως (aggregate effective demand) με λάβαρο υποταγής τον πέλεκυ φορολογίας σχεδόν επί παντός επιστητού.

Η φυσιολογική ρύθμιση του δημοσίου χρέους της Ελλάδος παραμένει δέσμια μιας κάθε άλλο παρά τυχαίας πλεκτάνης.

Έχω επισημάνει με αλλεπάλληλες δημόσιες ενστάσεις και στο εξωτερικό, ότι η διαχρονικά φυγόπονος αδιαφορία για τη χρονίζουσα αποζημίωση της Ελλάδος, η οποία ήδη ανέρχεται τεκμηριωμένα σε €150 δισεκατομμύρια, είναι και ποινικά κολάσιμη. Αντί, επομένως, των σημερινών περίπου βρεφικών φλυαρημάτων περί κάποιας τάχα «ελαφρύνσεως» ή «κουρέματος» του ελληνικού δημοσίου χρέους - εν όψει, μάλιστα, του επικειμένου οροσήμου της Τετάρτης 7ης Δεκεμβρίου που συνέρχεται το τελευταίο Eurogroup του 2016 - δύο είναι τα συγκεκριμένα προαπαιτούμενα. Πρώτον, η λεπτομερής επίσημη και διεθνώς αποδεκτή εξακρίβωσις της εκτάσεως των εν λόγω ζημιών. Και, δεύτερον, η άμεση αντίστοιχη μείωσις του πραγματικού ελληνικού χρέους στο φύσει διαυγές βιώσιμο επίπεδό του - δικαιώνοντας, έστω εκ των υστέρων, άνευ προηγουμένου θυσίες του ελληνικού λαού.